بررسی روند سازش بافتی آبشش و کلیه ماهی صبور (Tenualosa ilisha) طی مهاجرت از دریا به رودخانه های کارون و بهمنشیر

در این پژوهش تغییرات بافتی آبشش و کلیه ماهی صبور به عنوان دو اندام اساسی و حائز اهمیت در فرایند تنظیم اسمزی در طول مهاجرت از خورموسی به رودخانه های کارون و بهمنشیر مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری از خلیج فارس و رودخانه های کارون و بهمنشیر از هر ایستگاه ۱۰ قطعه با خصوصیات زیست سنجی مشابه از نظر اندازه و وزن صورت گرفت. پس از فیکس کردن نمونه های بافتی در محلول بوئن و طی مراحل روتین بافت شناسی، برشهایی به ضخامت 6 میکرون تهیه و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین انجام و توسط میکروسکوپ نوری مجهز به لنز داینو لیت مورد مطالعه قرار گرفتند. بیشترین تعداد و مساحت سلول­های کلراید مربوط به ماهی های دریا بود که با مهاجرت به رودخانه­­های کارون و بهمنشیر کمتر شدند (05/0>p). اما تفاوت معناداری بین سلول­های کلراید رودخانه های کارون و بهمنشیر از این لحاظ وجود نداشت (05/0<p). در بافت کلیه در طی مهاجرت از دریا به رودخانه، قطر لومن توبول­های پروکسیمال و دیستال افزایش یافته اما قطر لومن توبول دیستال نمونه­های کارون بیشتر از بقیه بود. در سایر توبول­ها اختلاف معناداری در نمونه های کارون و بهمنشیر  وجود نداشت (05/0<p). بنابراین بر اساس این تحقیق مشخص گردید که آبشش و کلیه در فرآیند تنظیم اسمزی در ماهی صبور مشارکت فعالانه داشته و بدلیل سازگاری و پاسخ به شوری‌های متفاوت محیط که با تغییرات بافت شناختی و بیشتر در بافت آبشش همراه بود، می تواند مدل مناسبی برای بررسی مکانیسم‌های تنظیم‌اسمزی در شوری‌های متفاوت ‌باشد.